Φανταστείτε ένα σενάριο: γνωρίζετε και αρχίζετε να βγαίνετε με μία ενδιαφέρουσα γυναίκα, και ενώ στην αρχή όλα δείχνουν καλά, εκείνη …
Συναισθηματική Νοημοσύνη: Υπερτιμημένη ικανότητα ή πραγματική ανάγκη;
Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν η ανθρωπότητα δεν είχε ασχοληθεί τόσο σχολαστικά και εκτεταμένα με την έννοια και τη σπουδαιότητα της συναισθηματικής νοημοσύνης. Λένε ότι η ικανότητά μας να «διαβάζουμε» τους άλλους, να πιάνουμε τα συναισθήματά τους την εκάστοτε στιγμή, δηλαδή η ικανότητα ενσυναίσθησης που κάποιοι από εμάς έχουμε, συνδέεται άρρηκτα με άτομα ευτυχισμένα και επιτυχημένα στη ζωή. Τι μεσολάβησε όμως μέσα στις δεκαετίες που έκανε την ύπαρξή της κάτι σαν ζήτημα ζωής και θανάτου και γιατί όλοι αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους να βελτιώσουν ή να αναπτύξουν το E.Q. τους;
Υψηλό E.Q. (σ.σ. τα αρχικά της συναισθηματικής νοημοσύνης) δεν έχουν μόνο όσοι καταλαβαίνουν τους άλλους. Ανάμεσά τους ανήκουν κι εκείνοι που αναγνωρίζουν, κατανοούν, συνειδητοποιούν και το δυσκολότερο ίσως, ελέγχουν τα δικά τους συναισθήματα. Τα αναγνωρίζουν τόσο καλά που μπορούν πολύ εύκολα να τα κατονομάσουν κιόλας, να τα περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια.
Γνωρίζουμε πλέον καλά ότι ο απλός δείκτης νοημοσύνης (I.Q.) που μετράει την ευφυία ούτε αξιόπιστα αποτελέσματα δίνει, ούτε αρκετός είναι για να επιβιώσει κανείς σε ένα σύγχρονο επαγγελματικό ή μη περιβάλλον. Ο άνθρωπος οφείλει να κατανοεί ο ένας τον άλλο και εκεί είναι που έχει χαθεί το παιχνίδι. Οι ταχύτατοι ρυθμοί ζωής, η πίεση από κάθε κατεύθυνση, οι σχέσεις που απαιτούν αδιάκοπους αγώνες για να διατηρηθούν (τίποτα και κανείς δεν είναι δεδομένος), οι στόχοι κάθε μορφής που πρέπει να επιτευχθούν, οι δυσκολίες και τα εμπόδια που προκύπτουν κάθε τρεις και λίγο αφήνουν ελάχιστο χρόνο στους περισσότερους να ασχοληθούν με τα συναισθήματά τους, πόσω μάλλον με τα συναισθήματα των γύρω τους. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που προλαβαίνουν. Κι όχι μόνο προλαβαίνουν, αλλά τη βγάζουν καθαρή και σε όλες τις παραπάνω προκλήσεις της σύγχρονης ζωής.
Βλέποντάς τους, όσοι ευσυνείδητοι σέβονται τον εαυτό τους και την κοινωνία θέλουν να μάθουν αν διαθέτουν και οι ίδιοι συναισθηματική νοημοσύνη, σε τι βαθμό κι αν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσής της. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια σπουδαία ικανότητα για την επιβίωση του ατόμου μέσα στο πιο μεγάλο, αλλά και στο πιο μικρό κοινωνικό σύνολο. Σε μια εποχή που λίγο πολύ όλοι έχουμε χάσει τους εαυτούς μας, αλλά και τους άλλους, ή αντίθετα έχουμε επικεντρωθεί τόσο στους εαυτούς μας που αντιδρούμε ανεξέλεγκτα αγνοώντας τους άλλους, η ενσυναίσθηση ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος για να βρούμε κάπως… τη μπάλα και τους άλλους.
Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη δουλειά με εμάς τους ίδιους και όχι κάποιες τρομερές ασκήσεις με αμφίβολα αποτελέσματα.
- Τι κάνουμε σωστά και τι λάθος;
- Πώς αντιδρούμε στα γεγονότα και στις πράξεις των γύρω μας;
- Μήπως συχνά γινόμαστε υπερβολικοί;
- Μπορούμε να μπούμε στη θέση τους;
- Μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί απέναντι στο καθετί;
- Πώς αντιμετωπίζουμε όσα μας συμβαίνουν;
- Γνωρίζουμε τη σπουδαιότητα του καθενός από αυτά;
- Επικοινωνούμε αποτελεσματικά ή μήπως δεν επικοινωνούμε καθόλου;
- Τι είδους σχέσεις έχουμε και πώς θα τις χαρακτηρίζαμε;
- Έχουμε κίνητρα και όνειρα;
- Μπορούμε να διαχειριστούμε κρίσεις και εμπόδια;
Αυτά τα ερωτήματα είναι μια καλή αρχή για να μπούμε στο δρόμο της ανάπτυξης των κοινωνικών δεξιοτήτων μας. Συναισθηματικά ευφυείς σίγουρα δεν είμαστε όλοι, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό. Είμαστε όμως κοινωνικά όντα και υπόλογοι, αν όχι για τα συναισθήματα, αλλά για τις πράξεις στις οποίες αυτά μας οδηγούν και έχουν αντίκτυπο. Μόνο εξυγιαίνοντάς τα και αναγνωρίζοντάς τα θα μπορέσουμε να τα έχουμε καλά με μας και κατ΄επέκταση με τους γύρω μας, γιατί όλα ξεκινούν από μέσα μας.
